É de admirar as persoas que creen na súa nación, Galiza, Pais Vasco e Catalonia, ter esta paixon, querer pilotar o seu pais dende o propio coñecemento, por en valor a traveso dunha visión propia, frontalo reto de gobernar coa dificultade que entraña, isto nun estado como español é sinónimo de expoñerse a ataques constantes, mesmo de cárcere ou de morte, como ocorreu tantas veces, dito así parece unha quimera, pero nunha análise sosegada entre iguais, onde se pode expoñer abertamente é decidir, sen a sombra do apuntador, daría lugar a un sinfin de alternativas de emocions propias, deixando de lado os grandes estados, que non son mais co resultados dunha gula monstruosa, co resultado do aniquilamento de linguas, de modos de vida, mesmo de profesionalización da ignorancia como medio da perpetuar o poder, e que a propia conformación desos estados levos a estar constantemente xogando o músculo a humanidade para decir que grande e forzudo son (supremacia) . Por iso creo nas nacions naturais que nen sequer teñen musculo para facerse os matons, que teñen a ilusion por viver con voz propia afrontando o reto de conducirse coas capacidades propias

É de admirar que as persoas que cren na súa nación, Galicia, Euskadi e Cataluña, teñan esta paixón, queiran pilotar o seu país desde o seu propio saber, poñendo en valor a súa propia visión, directos para gobernar coa dificultade que vén. en, isto nun estado como o español é sinónimo de expoñerse a constantes ataques, mesmo cárcere ou morte, como xa pasou tantas veces, dito así parece unha quimera, pero nunha análise tranquila entre iguais, onde se pode expor. abertamente é decidir, sen a sombra do punteiro, daría lugar a multitude de emocións alternativas, deixando de lado os grandes estados, que xa non son froito da gula monstruosa, froito da aniquilación das linguas, dos modos de vida, dos modos de vida, da gula, da gula. mesmo a profesionalización da ignorancia como medio de perpetuar o poder, e que a propia conformación destes estados leva a que a humanidade esforce constantemente o músculo para decidir o grandes e fortes que son (supremacía). Por iso creo nas nacións naturais que nin sequera teñen o músculo para enfrontarse a si mesmas como os matones, que teñen a ilusión de vivir coa súa propia voz, enfrontándose ao reto de comportarse coas súas propias capacidades.